ساختار حکومتی و سیاسی مالزی

مالزی، متشکل از دو ناحیه - مالزی شبه جزیره و مالزی شرقی است که توسط 1030 کیلومتر از دریای جنوبی چین جدا شده اند. مالزی یک فدراسیون از 13 ایالت و سه قلمرو فدرال است که اقوام مالزی، چینی، سرخپوستان، ایوان، کادزان و دیگر گروه های قومی در آن زندگی می کنند.  این جامعه جمع و جور شامل بسیاری از نژادها و ادیان است که به زبان های مختلف صحبت می کنند و هرکدام به حفظ فرهنگ سنتی مربوطه بدون دخالت دیگر ادیان و حکومت مالزی ادامه می دهد. فضای احترام متقابل و تحمل وجود دارد که از طریق دهه ها صلح و ثبات  برای ملت و مهاجران تضمین شده است.

از زمان استقلال در سال 1957، مالایا - همانطور که بعدا شناخته شد - به مالزی تبدیل شده است. اقتصاد آن در حال تبدیل شدن به قطب بزرگی در آسیا است، زیرا این کشور در طول سالها تبدیل به یک مرکز تولید بزرگ، یک بازیکن جهانی انرژی و بخش مالی و همچنین یک الگوی نقش اغلب برای دیگر کشورها ی در حال توسعه است. مالزی همچنان تلاش خود را برای توسعه بیشتر به یک اقتصاد با درآمد بالا، دانش و نوآوری ادامه می دهد.

برای بیش از نیم قرن، مالزی یک سلطنت قانون اساسی فدرال با سیستم چند حزبی و یک دولت پارلمانی انتخاب شده دموکراتیک بوده است. ساختار حکومت اجازه می دهد تا تنوع اقوام و مناطق کشور، سنت های طولانی آن، پلورالیسم معاصر و حس همبستگی آن در نظام سیاسی در نظر گرفته شود. از آنجایی که مالزی به استقلال دست یافت، حفظ تعادل میان گروه های قومی اصلی و دسترسی به ثروت ملی، با تقسیم بندی و سازش بین احزاب سیاسی که حکومت حاکم را تشکیل می دهند، به طور دقیق تعادل دارد.

روابط پایدار میان گروههای قومی یکی از عوامل کلیدی برای ثبات سیاسی و اقتصادی در مالزی است. احساس قدرتمند مالزیایی در بین مردم غالب است. یک زبان مشترک - باهاسا مالزی - با همدیگر مالزی را به یکدیگر متصل می کند، در حالی که زبان انگلیسی به طور گسترده ای صحبت می شود. دولت در طول سالها موفق به اجرای یک سیاست موفق اصلاحات اقتصادی و نقش فعال در توسعه و صنعتی شدن ملت داشته است.

امروز مالزی به عنوان یک نهاد مطمئن و پر جنب و جوش که امن، پایدار و به طور فزاینده ای در خانه و در آرامش با همسایگانش ظاهر می شود، ظهور کرده است.